Ik kan deze post gebruiken om te vertellen wat we allemaal op Phu Quoc hebben gedaan, maar dat zou dan een erg korte post zijn. Wat we daar allemaal hebben gedaan is samengevat: 'niks'. Zoals ik al zei hadden we een korte vakantie nodig van al dat reizen, maar achteraf was deze vakantie ook duidelijk nodig voor de heftige terugreis.
38 uur hebben we erover gedaan. We stonden klaar, ingepakt en wel naast de taxi om 5 uur 's ochtends. Onze vlucht zou vanaf Phu quoc om half 8 vertrekken uiteindelijk werd dat half 12, want werkelijk niks komt hier op tijd. Let the waiting game begin. zeven uur geduld voordat onze vlucht vertrok van HCMC, vervolgens acht uur en een kwartier in de vliegende kist des doods. Nog eens acht uur wachten in Doha, waar we bijna onderkoeld raakten toen we probeerden te slapen op de vloer. Laatste vlucht: zes en een half uur voordat we in Nederland waren. Als een gek rende we uit het vliegtuig, we hadden het gered. Rennen was niet echt nodig of handig, want we konden nog eens drie kwartier wachten totdat onze bagage eindelijk van de kofferroltrap afkwam.
Ontvangen door de hele familie en eindelijk thuis.
Tijd voor een jetlag is er niet. Thuis is iedereen knuffelen, bruin brood eten, wassen en weer inpakken, want over minder dan 17 uur zit ik in de taxi terug naar Schiphol. Over 21 uur gaat mijn vlucht naar Amerika. Reizen is een sport mensen, vergeet dat niet.
Deze reis en daarmee is ook deze blog ten einde. Jullie kunnen mij blijven volgen op:
https://roomreisje.jouwweb.nl/
https://romywashere.blogspot.com/
Voor nu ga ik even goed genieten van het slapen in mijn eigen bed.
Ik wil jullie bedanken voor het meelezen en je interesse. Ik hoop dat jullie van het lezen hebben genoten, veel hebben geleerd, het jullie leven rijker heeft gemaakt en dat ik jullie niet getraumatiseerd heb met àl te veel grammaticale fouten. Liefs.
38 uur hebben we erover gedaan. We stonden klaar, ingepakt en wel naast de taxi om 5 uur 's ochtends. Onze vlucht zou vanaf Phu quoc om half 8 vertrekken uiteindelijk werd dat half 12, want werkelijk niks komt hier op tijd. Let the waiting game begin. zeven uur geduld voordat onze vlucht vertrok van HCMC, vervolgens acht uur en een kwartier in de vliegende kist des doods. Nog eens acht uur wachten in Doha, waar we bijna onderkoeld raakten toen we probeerden te slapen op de vloer. Laatste vlucht: zes en een half uur voordat we in Nederland waren. Als een gek rende we uit het vliegtuig, we hadden het gered. Rennen was niet echt nodig of handig, want we konden nog eens drie kwartier wachten totdat onze bagage eindelijk van de kofferroltrap afkwam.
Ontvangen door de hele familie en eindelijk thuis.
Tijd voor een jetlag is er niet. Thuis is iedereen knuffelen, bruin brood eten, wassen en weer inpakken, want over minder dan 17 uur zit ik in de taxi terug naar Schiphol. Over 21 uur gaat mijn vlucht naar Amerika. Reizen is een sport mensen, vergeet dat niet.
Deze reis en daarmee is ook deze blog ten einde. Jullie kunnen mij blijven volgen op:
https://roomreisje.jouwweb.nl/
https://romywashere.blogspot.com/
Voor nu ga ik even goed genieten van het slapen in mijn eigen bed.
Ik wil jullie bedanken voor het meelezen en je interesse. Ik hoop dat jullie van het lezen hebben genoten, veel hebben geleerd, het jullie leven rijker heeft gemaakt en dat ik jullie niet getraumatiseerd heb met àl te veel grammaticale fouten. Liefs.
Reacties
Een reactie posten