Ik heb een nieuw onderwerp verzorgt voor Jeneh haar toekomstige toasten op belangrijke evenementen in mijn leven. Denk aan mijn bruiloft, mijn 30ste verjaardag, desnoods mijn babyshower. Ik ben bang dat ik de lichte zenuwinzinking die ik heb gehad nog vaak ga horen.
Gisteren was het officieel tijd om te gaan boeken. We willen dit al heel lang, sinds de middelbare school dromen we al van een reis met elkaar en nu was het dan eindelijk tijd. In tegenstelling tot elk voorgaande gesprek dat Jeneh en ik hierover hadden gehad, waarbij we de meest onmogelijke situaties bespraken en meest onrealistische vette dingen van plan waren, was het nu toch wel echt ECHT. Voor mij kwam dit besef vooral toen ik het prijskaartje van de vliegticket zag. Dit in combinatie met het lange weg zijn, de overdreven vliegangst en een beetje keuzestress zorgde bij mij voor een zenuwinzinking. Dit uitte zich bij mij als volgt: Ik heb 4 familieleden gebeld over de keuze van de vliegtuigmaatschappij, ik heb meer dan ander half uur stil naar mijn beeldscherm gestaard en tussen tix.nl en cheaptickets heen en weer geklikt, ik heb mijn hele gezin bij Jeneh thuis uitgenodigd voor mentale ondersteuning (waar ik vrij weinig aan had) en ik heb mezelf zenuwachtig met chips vol zitten vreten, want niks doet het beter dan comfort food. Uiteindelijk heb ik maar besloten dat ik er een nachtje over moest slapen want elke keuze voelde op dat moment als een overhaastte.
Nog nooit deze kant van mijzelf gezien, fijn dat ik mezelf nu al beter leer kennen door deze reis. We staan nog niet eens op Schiphol.
Vandaag is het dan toch echt gelukt. Na nog wat telefoontjes met familie, 100 keer bidden naar boven, 10 keer twijfelen en 300 minuten staren naar mijn bankrekening is het gelukt. De ticket is betaald, de datum staat vast, we gaan.
ERG LEUK! We kunnen nu eindelijk gaan bedenken wat we allemaal willen gaan zien en doen op onze reis. Ik heb er eigenlijk echt SUPER veel zin in en ik denk dat dit alleen nog maar meer gaat worden als mijn zenuwinzinking weer normaal is. Ik denk dat ik weer rustig kan ademhalen als ik al mijn vaccinaties heb.
Het leven wacht maar even op mij, de dingen die ik wil kunnen ook als ik terug ben. Het dansen danst niet weg, mijn baas zal me niet ontslaan en na de reis zijn er vast nog kinderen die niet kunnen gymmen en die ik wat kan leren.
De voorbereidingen gaan erg leuk worden.
x Romy en Jeneh
Gisteren was het officieel tijd om te gaan boeken. We willen dit al heel lang, sinds de middelbare school dromen we al van een reis met elkaar en nu was het dan eindelijk tijd. In tegenstelling tot elk voorgaande gesprek dat Jeneh en ik hierover hadden gehad, waarbij we de meest onmogelijke situaties bespraken en meest onrealistische vette dingen van plan waren, was het nu toch wel echt ECHT. Voor mij kwam dit besef vooral toen ik het prijskaartje van de vliegticket zag. Dit in combinatie met het lange weg zijn, de overdreven vliegangst en een beetje keuzestress zorgde bij mij voor een zenuwinzinking. Dit uitte zich bij mij als volgt: Ik heb 4 familieleden gebeld over de keuze van de vliegtuigmaatschappij, ik heb meer dan ander half uur stil naar mijn beeldscherm gestaard en tussen tix.nl en cheaptickets heen en weer geklikt, ik heb mijn hele gezin bij Jeneh thuis uitgenodigd voor mentale ondersteuning (waar ik vrij weinig aan had) en ik heb mezelf zenuwachtig met chips vol zitten vreten, want niks doet het beter dan comfort food. Uiteindelijk heb ik maar besloten dat ik er een nachtje over moest slapen want elke keuze voelde op dat moment als een overhaastte.
Nog nooit deze kant van mijzelf gezien, fijn dat ik mezelf nu al beter leer kennen door deze reis. We staan nog niet eens op Schiphol.
Vandaag is het dan toch echt gelukt. Na nog wat telefoontjes met familie, 100 keer bidden naar boven, 10 keer twijfelen en 300 minuten staren naar mijn bankrekening is het gelukt. De ticket is betaald, de datum staat vast, we gaan.
ERG LEUK! We kunnen nu eindelijk gaan bedenken wat we allemaal willen gaan zien en doen op onze reis. Ik heb er eigenlijk echt SUPER veel zin in en ik denk dat dit alleen nog maar meer gaat worden als mijn zenuwinzinking weer normaal is. Ik denk dat ik weer rustig kan ademhalen als ik al mijn vaccinaties heb.
Het leven wacht maar even op mij, de dingen die ik wil kunnen ook als ik terug ben. Het dansen danst niet weg, mijn baas zal me niet ontslaan en na de reis zijn er vast nog kinderen die niet kunnen gymmen en die ik wat kan leren.
De voorbereidingen gaan erg leuk worden.
x Romy en Jeneh
Reacties
Een reactie posten