Ik werd wakker gemaakt met een verse zak met kleding. Alles wat ik gisteren af had gegeven voor wasdag rook naar frisheid. Het zal niet lang duren voordat de frisheid eraf is, maar voor een tijdje zat ik in mijn kamer te snuiven aan de verse kleding. Toch verbazing wekkend wat 11 dagen jezelf smerig voelen met je doet.
De laatste paar uur ging zoals het hier ging op Ninhavana. Het enige dat anders was aan deze dag, was dat we gingen sporten. Dit was enorm effectief in de brandende zon, maar we konden in ieder geval het laatste uurtje op Ninhavana gespierd rond paraderen.
De bus zou bijna arriveren, we zeiden tegen een aantal gemaakte vrienden gedag en wierpen nog een laatste blik op de tattoo van de yoga instructeur.
Ben je onder 12 jaar lees dan niet verder: De tattoo betrof een eenhoorn die een draak van achteren nam terwijl het wiet rookte en een biertje in z’n hand had. Het was op zijn linkerbil getatoeëerd en het was niet echt klein. Je kon langs de doorschijnende string, die hij de gehele dag droeg, het biertje in de hand van de eenhoorn zien.
We werden in een bus gepropt waarin ik weer half slapend, headbangend naast Jeneh zat. Toen we in Natrang kwamen moesten we snel eten en miste we onze bus.
We liepen naar het bedrijf die over de bustickets ging, maar de man die daar werkte was ons voor en begon keihard tegen ons te schreeuwen. Hij schreeuwde dat alle toeristen hetzelfde zijn en dat iedereen altijd boos op hem wordt omdat ze hun bus missen en blah blah. Het was erg bijzonder. Iedereen in het wachtkantoor stond zenuwachtig te lachen. Na een tijdje wachten kwam ik erachter dat we niet de enige zijn waarbij hij dit doet.
Gefascineerd door hem tijdens het wachten zat ik op gepaste afstand ongemakkelijk lang te staren. De man zit als een gek te typen op zn iPad met vingers die hij niet heeft. Hij schreeuwt om te verbergen dat het werk bij de bussen totaal niet goed georganiseerd is. Het werkt. Iedereen zit hier met vertraging, maar ook met een glimlach op z’n gezicht.
Tussenstop:
Ik heb de smerigste wc’s ooit gezien en 1, 2, nee ik ga daar niet op. Ik verbreek nog liever het wereldrecord niet plassen dan dat ik me daar op waag. ik krijg al infecties als ik er aan denk.
In de stank en de vliegen, lagen drie huskie’s duidelijk voor pampus, maar wat wil je als je met 40 graden in een bontjas ligt.
Wat een rot nacht in de slaapbus van 12 uur. Jeneh en ik hebben geen oog dichtgedaan. Bij mij kwam dat omdat ik tussen Mitchel en een andere jongen in lag, die allebei net te groot voor het bed waren en dus aan beide kanten een klein stukje van mij meepikten. Dit zorgde ervoor dat ik geplat en in dubio de nacht moest doorbrengen. Accepteer ik dat de jongen aan de rechterkant zijn kont tegen mijn knie aanlegt? Of accepteer ik bijna stikken in Mitchels haar aan de linkerkant? Klinkt beiden niet als een betere optie dan wakker liggen en proberen mijn eigen ledematen bij me te houden.
We hebben ons hostel gevonden. Het was ongeveer 6 uur toen we aankwamen en onze bedden zijn pas rond half twee klaar. We hebben een dutje gedaan aan het zwembad en na een tijdje konden we ontbijten en werden we weer herenigd met onze Nederlandse Squad vanuit Mui ne. De Squad ging de oude stad bekijken dus wij gingen de binnenkant van onze oogleden bekijken in hun bedden terwijl zij weg waren.
De laatste paar uur ging zoals het hier ging op Ninhavana. Het enige dat anders was aan deze dag, was dat we gingen sporten. Dit was enorm effectief in de brandende zon, maar we konden in ieder geval het laatste uurtje op Ninhavana gespierd rond paraderen.
De bus zou bijna arriveren, we zeiden tegen een aantal gemaakte vrienden gedag en wierpen nog een laatste blik op de tattoo van de yoga instructeur.
Ben je onder 12 jaar lees dan niet verder: De tattoo betrof een eenhoorn die een draak van achteren nam terwijl het wiet rookte en een biertje in z’n hand had. Het was op zijn linkerbil getatoeëerd en het was niet echt klein. Je kon langs de doorschijnende string, die hij de gehele dag droeg, het biertje in de hand van de eenhoorn zien.
We werden in een bus gepropt waarin ik weer half slapend, headbangend naast Jeneh zat. Toen we in Natrang kwamen moesten we snel eten en miste we onze bus.
We liepen naar het bedrijf die over de bustickets ging, maar de man die daar werkte was ons voor en begon keihard tegen ons te schreeuwen. Hij schreeuwde dat alle toeristen hetzelfde zijn en dat iedereen altijd boos op hem wordt omdat ze hun bus missen en blah blah. Het was erg bijzonder. Iedereen in het wachtkantoor stond zenuwachtig te lachen. Na een tijdje wachten kwam ik erachter dat we niet de enige zijn waarbij hij dit doet.
Gefascineerd door hem tijdens het wachten zat ik op gepaste afstand ongemakkelijk lang te staren. De man zit als een gek te typen op zn iPad met vingers die hij niet heeft. Hij schreeuwt om te verbergen dat het werk bij de bussen totaal niet goed georganiseerd is. Het werkt. Iedereen zit hier met vertraging, maar ook met een glimlach op z’n gezicht.
Tussenstop:
Ik heb de smerigste wc’s ooit gezien en 1, 2, nee ik ga daar niet op. Ik verbreek nog liever het wereldrecord niet plassen dan dat ik me daar op waag. ik krijg al infecties als ik er aan denk.
In de stank en de vliegen, lagen drie huskie’s duidelijk voor pampus, maar wat wil je als je met 40 graden in een bontjas ligt.
Wat een rot nacht in de slaapbus van 12 uur. Jeneh en ik hebben geen oog dichtgedaan. Bij mij kwam dat omdat ik tussen Mitchel en een andere jongen in lag, die allebei net te groot voor het bed waren en dus aan beide kanten een klein stukje van mij meepikten. Dit zorgde ervoor dat ik geplat en in dubio de nacht moest doorbrengen. Accepteer ik dat de jongen aan de rechterkant zijn kont tegen mijn knie aanlegt? Of accepteer ik bijna stikken in Mitchels haar aan de linkerkant? Klinkt beiden niet als een betere optie dan wakker liggen en proberen mijn eigen ledematen bij me te houden.
We hebben ons hostel gevonden. Het was ongeveer 6 uur toen we aankwamen en onze bedden zijn pas rond half twee klaar. We hebben een dutje gedaan aan het zwembad en na een tijdje konden we ontbijten en werden we weer herenigd met onze Nederlandse Squad vanuit Mui ne. De Squad ging de oude stad bekijken dus wij gingen de binnenkant van onze oogleden bekijken in hun bedden terwijl zij weg waren.
Reacties
Een reactie posten