Het is tijd om verder te gaan. We pakken vandaag de bus naar Phong Nha. De buschauffeur heeft een moedervlek aan de zijkant van zijn gezicht en er steken maar liefst 6 zwarte haren uit.
Ik heb al een tijdje bijgeslapen van de pittige rit van gisteren, maar werd wakker door de kotsende mensen rondom mij. HELP. Ik kijk mijn lotgenoot aan (een andere backpacker naast mij) en we weten dat we de aankomende uren in hetzelfde schuitje zitten. Ik zal proberen licht in de duisternis te brengen en iets gezelligs te schrijven vanuit deze bus.
Ik zal even beschrijven hoe het is om met je beste vriendin te reizen. Er zijn maar weinig mensen die echt kunnen begrijpen hoe dat is. Als je al het geluk hebt zo’n persoon in je leven te hebben die je een beste vriendin kan noemen betekend dat niet dat je snapt hoe het tussen mij en Jeneh is, dus ik zal het even uitleggen.
Voor de reis was ik een beetje bang voor de momenten die we gaan hebben waarin we elkaar wel kunnen schieten. In de eerste week van onze reis kwam ik erachter dat mijn angst daarin bullshit was, want ik zag steeds meer dingen waarvan ik dacht: ja, dit is de rede waarom wij vriendinnen zijn.
Wij snappen elkaar gewoon zo goed. Halve woorden zijn genoeg en soms zijn zelfs halve blikken genoeg. Wij hebben het talent om beide hetzelfde nummer in ons hoofd te hebben en uren later op precies hetzelfde moment in te zetten. Dit gebeurd echt dagelijks. In sommige situaties voelt de ervaring die we met elkaar hebben als vriendinnen, als telepathie. In de situaties die er toe doen, delen wij dezelfde mening en in de rest vaak niet. Dit zorgt voor de perfecte balans van veiligheid en nieuwe inzichten.
Ik vind het geweldig om mee te maken dat je zo’n soort band kan hebben met een ander persoon die verre van officiële familie is.
Tuurlijk zijn we mega verschillend, maar we groeien op met elkaar, waardoor we die verschillen al zo lang kennen dat het misschien meer positieve kanten heeft dan negatieve.
Tuurlijk kunnen we elkaar ook wel eens schieten, maar onze ruzies zijn ook best grappig. We kunnen voor de volle 5 minuten hard tegen elkaar staan bekvechten, totdat alles is gezegd en dan eindigen we knuffelend en lachend. Leukste aan onze ruzies vind ik dat het niet uit maakt waar we zijn. Zo waren Thom en Olger aanschouwers van een van onze akkefietje dat we laatst in hun hotelkamer hadden. Zij hebben met verbazing staan kijken. In hun woorden: ‘theater school Hoogland is er niks bij’.
Ik ben ervan overtuigd dat ik de juiste beste vriendin heb gekozen toen ik 10 was. Ik was toen al zo’n wijs kind. Ik kan erop vertrouwen dat wat er ook gebeurd deze vakantie, in welke situatie we ook komen en wie we ook allemaal ontmoeten. Het is Jeneh en ik.
Op dit moment zijn we niet met z’n tweeën, maar toch met z’n tweeën. We zijn met de groep: Broi An. Ik heb al vaker over hun geschreven, maar nu dat we al zo’n zes dagen met elkaar reizen heb ik een beter beeld van de mensen uit de groep en kan ik ze jullie voorstellen.
Elzemieke: is echt top. Geen gezeik, zegt waar het op staat. Laatst was er een meiden dingetje gaande, want dat gebeurd als je met 5 meiden reist, zij regelt het wel eventjes. Drie, vier zinnen had ze nodig en hup klaar was het gejank. Zulke mensen heb je nodig. Daarnaast is ze goed gezelschap en vind ze de blog leuk, dus ik haar extra.
Thom: aka Thom tours, aka brom, aka Gerrit. Als ik toch met deze jongen op de middelbare school had gezeten waren we 100% matties geweest. Fanatieke gozer, zover ik heb gezien altijd blij en positief. Mijn buikspieren worden automatisch getraind want ik sta de halve dag gewoon te lachen, omdat hij weer eens iets doms zegt of doet. Daarnaast is hij ook mijn muzikale maatje en wil met mij mee naar de kerk.
Olger: Ik vind deze gast gewoon zo grappig. Ik denk dat Olger een van de meest droge personen is die ik ooit heb ontmoet. Deze jongen neemt lekker initiatief. Ik benijd zijn stilstaan bij de mooie dingen. Dan zegt hij weer tegen me als ik het scooter rijden spannend vind: ‘Je moet gewoon bedenken, ik rij hier in fucking Vietnam’. Eerlijk, dat is een goed punt. We zouden allemaal iets meer moeten stilstaan als we bij een mooi uitzicht staan of weer eens iets vets ervaren, anders gaat het allemaal zo snel voorbij.
Olger en Thom nemen ook echt vaak initiatief. Zulke mensen heb je gewoon nodig.
Femke: Ik kwam er gisteren achter dat Femke een slimmerdje is. Femke is relaxt. Ze gaat met de flow mee, maar trekt ook haar eigen plan. Dit is haar reis en de groep wil toevallig hetzelfde. Ik respecteer dat en vind dat tof. Ze wil het voor iedereen goed hebben en ook zij let op iedereens veiligheid. Volgens mij vind ze dat zelf stiekem irritant, maar ik denk een super mooie eigenschap. Deze meid heeft ook een talent om te kunnen bespeuren wanneer iemand ook maar iets dwars zit. Zo iemand heb je gewoon nodig.
Marjolein: zij is echt cute. Ik had haar nooit geen 24 jaar gegeven. Ze regelt het als ze het voor elkaar wil hebben en dat doet ze uitermate beleefd. Zij is het soort persoon dat het zielig vind een zaak uit te lopen, omdat ze geen koude cola hebben. Soms is ze een beetje vreemd en gaat ze wel heel ver om het goede te doen. Dan loopt ze naar buiten met haar gebruikte wc papier, want ja, die mag je hier niet doorspoelen. Bedenkt ze dat de meneer van het ‘restaurant’ het wel even voor haar weg kan gooien. Het leukste hiervan vind ik dat zij hier geen erg in ziet. Daarnaast kan ze ook nog een zingen en gitaar spelen dus ik heb nog een muzikaal maatje. Zo iemand heb ik gewoon nodig.
Last but zeer zeker not least. Onze eigen Mitchel.
Mitchel: jullie kennen Mitchel al een beetje van de verhalen, maar ik zal hem nog even goed omschrijven. Hij is echt een lieverdje. Niet alleen omdat hij ons 70x per minuut zo noemt, maar ook omdat ik in de afgelopen 19 dagen heb gemerkt wat een klein hartje deze jongen heeft. Hij let op ons, is zorgzaam en wil het goede doen. Ik vind hem persoonlijk dus echt HILARISCH, Jeneh zegt dat dat er wel afgaat naarmate we elkaar langer gaan kennen, want z’n arsenaal aan grappen is niet heel groot en begint langzaam op de raken.
Mitchel heeft deze spontane reis wel met een andere rede genomen dan dat wij hebben gedaan. Dus was voor hem vandaag het moment gekomen dat hij heeft besloten weg te gaan van alle veiligheid van thuis. Inclusief ons. We snappen het lieverdje, ik weet dat je dit leest, we zien je thuis wel weer.
Je hoort het. Naarmate mijn liefde voor Vietnam groeit, groeit ook mijn liefde voor mijn medereizigers. Ik leef op mijn roze, reis wolk en ben voorlopig nog niet van plan er af te springen.
Natuurlijk hebben deze mensen ook slechte eigenschappen, ik zal ook snel genoeg achter meer komen, die licht ik wel uit in de volgende post.
Ik heb al een tijdje bijgeslapen van de pittige rit van gisteren, maar werd wakker door de kotsende mensen rondom mij. HELP. Ik kijk mijn lotgenoot aan (een andere backpacker naast mij) en we weten dat we de aankomende uren in hetzelfde schuitje zitten. Ik zal proberen licht in de duisternis te brengen en iets gezelligs te schrijven vanuit deze bus.
Ik zal even beschrijven hoe het is om met je beste vriendin te reizen. Er zijn maar weinig mensen die echt kunnen begrijpen hoe dat is. Als je al het geluk hebt zo’n persoon in je leven te hebben die je een beste vriendin kan noemen betekend dat niet dat je snapt hoe het tussen mij en Jeneh is, dus ik zal het even uitleggen.
Voor de reis was ik een beetje bang voor de momenten die we gaan hebben waarin we elkaar wel kunnen schieten. In de eerste week van onze reis kwam ik erachter dat mijn angst daarin bullshit was, want ik zag steeds meer dingen waarvan ik dacht: ja, dit is de rede waarom wij vriendinnen zijn.
Wij snappen elkaar gewoon zo goed. Halve woorden zijn genoeg en soms zijn zelfs halve blikken genoeg. Wij hebben het talent om beide hetzelfde nummer in ons hoofd te hebben en uren later op precies hetzelfde moment in te zetten. Dit gebeurd echt dagelijks. In sommige situaties voelt de ervaring die we met elkaar hebben als vriendinnen, als telepathie. In de situaties die er toe doen, delen wij dezelfde mening en in de rest vaak niet. Dit zorgt voor de perfecte balans van veiligheid en nieuwe inzichten.
Ik vind het geweldig om mee te maken dat je zo’n soort band kan hebben met een ander persoon die verre van officiële familie is.
Tuurlijk zijn we mega verschillend, maar we groeien op met elkaar, waardoor we die verschillen al zo lang kennen dat het misschien meer positieve kanten heeft dan negatieve.
Tuurlijk kunnen we elkaar ook wel eens schieten, maar onze ruzies zijn ook best grappig. We kunnen voor de volle 5 minuten hard tegen elkaar staan bekvechten, totdat alles is gezegd en dan eindigen we knuffelend en lachend. Leukste aan onze ruzies vind ik dat het niet uit maakt waar we zijn. Zo waren Thom en Olger aanschouwers van een van onze akkefietje dat we laatst in hun hotelkamer hadden. Zij hebben met verbazing staan kijken. In hun woorden: ‘theater school Hoogland is er niks bij’.
Ik ben ervan overtuigd dat ik de juiste beste vriendin heb gekozen toen ik 10 was. Ik was toen al zo’n wijs kind. Ik kan erop vertrouwen dat wat er ook gebeurd deze vakantie, in welke situatie we ook komen en wie we ook allemaal ontmoeten. Het is Jeneh en ik.
Op dit moment zijn we niet met z’n tweeën, maar toch met z’n tweeën. We zijn met de groep: Broi An. Ik heb al vaker over hun geschreven, maar nu dat we al zo’n zes dagen met elkaar reizen heb ik een beter beeld van de mensen uit de groep en kan ik ze jullie voorstellen.
Elzemieke: is echt top. Geen gezeik, zegt waar het op staat. Laatst was er een meiden dingetje gaande, want dat gebeurd als je met 5 meiden reist, zij regelt het wel eventjes. Drie, vier zinnen had ze nodig en hup klaar was het gejank. Zulke mensen heb je nodig. Daarnaast is ze goed gezelschap en vind ze de blog leuk, dus ik haar extra.
Thom: aka Thom tours, aka brom, aka Gerrit. Als ik toch met deze jongen op de middelbare school had gezeten waren we 100% matties geweest. Fanatieke gozer, zover ik heb gezien altijd blij en positief. Mijn buikspieren worden automatisch getraind want ik sta de halve dag gewoon te lachen, omdat hij weer eens iets doms zegt of doet. Daarnaast is hij ook mijn muzikale maatje en wil met mij mee naar de kerk.
Olger: Ik vind deze gast gewoon zo grappig. Ik denk dat Olger een van de meest droge personen is die ik ooit heb ontmoet. Deze jongen neemt lekker initiatief. Ik benijd zijn stilstaan bij de mooie dingen. Dan zegt hij weer tegen me als ik het scooter rijden spannend vind: ‘Je moet gewoon bedenken, ik rij hier in fucking Vietnam’. Eerlijk, dat is een goed punt. We zouden allemaal iets meer moeten stilstaan als we bij een mooi uitzicht staan of weer eens iets vets ervaren, anders gaat het allemaal zo snel voorbij.
Olger en Thom nemen ook echt vaak initiatief. Zulke mensen heb je gewoon nodig.
Femke: Ik kwam er gisteren achter dat Femke een slimmerdje is. Femke is relaxt. Ze gaat met de flow mee, maar trekt ook haar eigen plan. Dit is haar reis en de groep wil toevallig hetzelfde. Ik respecteer dat en vind dat tof. Ze wil het voor iedereen goed hebben en ook zij let op iedereens veiligheid. Volgens mij vind ze dat zelf stiekem irritant, maar ik denk een super mooie eigenschap. Deze meid heeft ook een talent om te kunnen bespeuren wanneer iemand ook maar iets dwars zit. Zo iemand heb je gewoon nodig.
Marjolein: zij is echt cute. Ik had haar nooit geen 24 jaar gegeven. Ze regelt het als ze het voor elkaar wil hebben en dat doet ze uitermate beleefd. Zij is het soort persoon dat het zielig vind een zaak uit te lopen, omdat ze geen koude cola hebben. Soms is ze een beetje vreemd en gaat ze wel heel ver om het goede te doen. Dan loopt ze naar buiten met haar gebruikte wc papier, want ja, die mag je hier niet doorspoelen. Bedenkt ze dat de meneer van het ‘restaurant’ het wel even voor haar weg kan gooien. Het leukste hiervan vind ik dat zij hier geen erg in ziet. Daarnaast kan ze ook nog een zingen en gitaar spelen dus ik heb nog een muzikaal maatje. Zo iemand heb ik gewoon nodig.
Last but zeer zeker not least. Onze eigen Mitchel.
Mitchel: jullie kennen Mitchel al een beetje van de verhalen, maar ik zal hem nog even goed omschrijven. Hij is echt een lieverdje. Niet alleen omdat hij ons 70x per minuut zo noemt, maar ook omdat ik in de afgelopen 19 dagen heb gemerkt wat een klein hartje deze jongen heeft. Hij let op ons, is zorgzaam en wil het goede doen. Ik vind hem persoonlijk dus echt HILARISCH, Jeneh zegt dat dat er wel afgaat naarmate we elkaar langer gaan kennen, want z’n arsenaal aan grappen is niet heel groot en begint langzaam op de raken.
Mitchel heeft deze spontane reis wel met een andere rede genomen dan dat wij hebben gedaan. Dus was voor hem vandaag het moment gekomen dat hij heeft besloten weg te gaan van alle veiligheid van thuis. Inclusief ons. We snappen het lieverdje, ik weet dat je dit leest, we zien je thuis wel weer.
Je hoort het. Naarmate mijn liefde voor Vietnam groeit, groeit ook mijn liefde voor mijn medereizigers. Ik leef op mijn roze, reis wolk en ben voorlopig nog niet van plan er af te springen.
Natuurlijk hebben deze mensen ook slechte eigenschappen, ik zal ook snel genoeg achter meer komen, die licht ik wel uit in de volgende post.
Reacties
Een reactie posten