Met hoge verwachtingen van Ninhavana ging vanochtend onze wekker. Nadat ik een heftig ontbijt van bananen pannenkoeken op had, kwam de bus een uur later dan gepland opdagen.
We zeiden onze Nederlandse groep gedag en de hostel werknemers Sushi (Dit is haar naam) en Lilly.
Ik heb blijkbaar vier uur zitten headbangen terwijl ik steeds half in slaap viel en weer wakker schrok. Met de bus zijn we gereden door de bergen, langs de zee en over vlaktes. In zo’n korte tijd veranderde niet alleen het weer naar een flink aantal graden warmer maar ook de omgeving van natuur.
Ik zit hier nu te typen vanuit een wanne-be-Starbucks, terwijl ik een drankje heb besteld wat duidelijk voor een wanne-be-Starbucks-meisje is bedoeld. De unicorn slushpuppy is er niks bij.
De schilvers van Jeneh haar schouders wapperen in de wind wanneer we weer de bus in moeten voor het laatste gedeelte richting het hostel Ninhvana.
Surprise, surprise. We kwamen aan en wie zagen we daar. Ik heb dit dus niet eerder genoemd, want het leek mij onbelangrijk. Ik denk dat ik nu wel op een punt zit om het even te benoemen. Er zijn twee Israëlische meiden die we hebben ontmoet in HCMC. Na een twee minuten gesprek scheidden onze wegen. We kwamen ze weer tegen in Mui ne, Dalat, tijdens een waterval tour, tijdens het rijden in de middel of nowhere. Raad wie ons hier verwelkomen. Verder niet heel spannend om te weten, maar het is toch wel heel toevallig dat we ze letterlijk OVERAL tegenkomen.
We zijn nog niet helemaal gewend aan Ninhvana. Jeneh en ik bevonden ons in het begin van de avond op het strand. We waren alleen. Nouja, niet alleen, samen met alle krabben die krabberig over het strand rennen.
Ik kon het niet laten en gaf met op voor ‘date night’. Dit was een soort spelshow waarbij een jongen aan de andere kant van een schot zat en ik als een van de drie meiden gekozen kon worden voor een date. Ik was ‘meisje nummer drie’. Eerste vraag: Hoe ziet jou perfecte date eruit. Meisje nummer 1: ‘Een romantische film kijken’. Meisje nummer 2: ‘seks’. Iedereen juichte voor dit antwoord, dus ik wist dat ik niet echt aan een handig spel meedeed Ik: ‘50 kipnuggets in de Macdonalds drive trough’. De vragen gingen door en de antwoorden werden oversekster. Gelukkig konden de leuke mensen uit het publiek mijn humor nog een beetje waarderen. Toen het momenten kwam om te kiezen, schreeuwde ongeveer het hele publiek meisje nummer 2. De jongen koos tegen verwachtingen in, duidelijk de leukste van de drie, mij. Heel Engeland joelde hem uit.
De date verliep naar omstandigheden eigenlijk best goed. We hadden best een leuk gesprek nadat deze jongen het woord ‘nee’ had geleerd.
Mitchel en mijn bedbuddy (de jongen waarmee ik een stapelbed deel en het zelfde boek mee lees) en ik hebben nog gedanst en al snel was het tijd om te gaan slapen. Alleen de rare mensen waren nog wakker.
Terwijl ik de kamer insneak besef ik dat het hier echt schoon is en dat het schijnen van de maan wel opweegt tegen het geen glas in de ramen hebben. Op het moment dat ik in bed lag, dacht ik dat dit het eind van mijn dag was. Dit bleek anders te zijn, maar het was al ver na 12 uur, dus technisch gezien al de volgende dag. Ik zal hier morgen over bloggen. Morgen is wasdag.
Reacties
Een reactie posten