We zijn backpackers. Dit motto probeer ik steeds maar weer te herhalen wanneer er weer eens iets smerigs gebeurt of wanneer ik aan mijn overgebleven kleding ruik. Ik moet echt gaan wassen, maar ik bespaar de details.
We zaten opgesloten. De kakkerlak bij de deur versperde onze weg. Gelukkig kwam de vrouw van het hostel hem even weg halen met haar handen. Ik probeer niet te rillen, we zijn backpackers.
Een douche was ook bezet door een kakkerlak, dus ik gebruikte die andere. Het bleek een minder goede keuze toen ik iets voelde kriebelen terwijl ik onder de douche stond. WE ZIJN BACKPACKERS.
We gaan naar een pretpark met de scooters. Een verlaten waterpark. Jammer dat het water dat daar nu nog aanwezig is voor meer ziektes zou zorgen dan verkoeling, maar nog steeds is het een vette ervaring hier rond te lopen. We kozen ervoor de gehele ervaring mee te pakken van het inbreken in een verlaten pretpark. Niet alleen scheurden we met onze scooter langs de bewaking toen zij ons tegen probeerde te houden, maar ook klommen we over een hek met punten die ons duidelijk door midden hadden kunnen spiesen. living on the edge.
Het pretpark zelf was een rare bedoeling, we waren niet de enige toeristen die hier heen kwamen. De glijbanen waren bedekt met bladeren en andere zooi die er in de jaren is gaan liggen.
Doordat Mitchel de dames even over het hek tilde stonden we zo weer buiten, we scheurden weer lang de bewaking en onze weg vervolgde.
We reden weer de sauna in die hier allesomvattend is. Ik denk dat ik na een tijdje mijn wimpers voelde zweten, maar het is lastig vast te stellen als je bakens in het zweet op een scooter zit.
Na zulke inspanning waren we toe aan een flinke maaltijd, maar het enige in wijde omgeving was een bakje noodles met lauw drinken dat we bij een gezin thuis konden eten. Niet voedzaam genoeg, dus het restaurant krijgt van mij geen vijf sterren. het uitzicht bij de wc daar in tegen was wel vijf sterren waard. Ik kon het niet laten eventjes rond te kijken in hun huis. Opvallend was het gemist van ramen en deuren waardoor je vanuit het gat in de muur naast de wc over een groot natuur gebed heen keek. Relaxt uitzicht wel als je daar even moet zitten.
We gingen de sauna weer in. Mitchel was in paniek. Paniek, paniek. Het soort van paniek dat grappig is om te zien bij zo’n beer van een vent als Mitchel. Hij was gestoken en wie was daar de reddende engel, zijn scooter maatje Marjolein. Ik heb hier bewijs van! Marjolein staat een wespensteek op Mitchel’s borst uit te zuigen terwijl hij moord en brand uit zijn ogen straalt. Marjolein niet vergeten, we zijn backpackers.
We pakten een onverwachte stop, want we wilde een stromende rivier in. We reden een ‘dorpje’ in. Definitie: 6 ‘ huizen’ een voetbalveld en een schooltje. Definitie: een dak staat gelijk aan een huis.
We gingen kijken bij de school. Onaangekondigd en brutaal liepen we binnen. We hebben ons netjes voorgesteld dus het zal wel oke zijn. Mijn eerste observatie was dat kinderen echt overal ter wereld gewoon hetzelfde zijn. Ik verstond deze kinderen niet, maar kan me voorstellen dat mijn klas precies zo zou reageren wanneer er een groep rare toeristen binnen zou wandelen. De kinderen deden stoer tegen elkaar en werden een beetje hyper. Nadat we een rondje hadden gemaakt door de school en ik had geconcludeerd dat de boeken wel aan vernieuwing toe waren, werden we ook weer weggestuurd.
Nog even langs het voetbalveldje. Hoe cool was het om te zien dat deze kinderen hun eigen doelpalen maken van bamboe, nou ik zal het je vertellen. Heel cool! Zo brutaal dat deze maximaal 8 jarigen met manchettes achterop hun te grote fiets uit bamboe doelpalen hakten.
We reden weer verder, nadat we hadden gedronken van het water dat inmiddels voor thee door kon gaan. Toen stopte de scooter van Olger er mee. Gaan we die man bellen, terwijl we duidelijk veel te ver van de stad af zijn, 1, 2, nee. We reden de dichtstbijzijnde ‘garage’ in en zoals verwacht kwam er een rokende vietnam even netjes alles weer maken. Wat een prachtig exemplaar was deze man. Hij voldoet aan al mijn verwachtingen. vet lang haar, zonder handen roken, smerige handen en niks te zeggen. Hij deed gewoon zijn werk, wees naar ons geld en stuurde ons weer op weg.
Even voor de duidelijkheid, als ik zeg: ‘garage’ of ‘restaurant’ of ‘hotel’, betekent dat de functie van het op palen gezette dakje waar zooi onder ligt.
We overnachtte in een hotel. Ik sliep alleen op de kamer met Jeneh. Wat is het heerlijk om weer even ongegeneerd naakt uit de badkamer te kunnen lopen, ik doe er nog net geen dansje bij.
Niet voldaan, maar nog erger NIET VOL verlieten we het ‘restaurant’. Er stond maar één optie op het menu. Gore noodles met discutabele vis. Niet dat ik het niet heb gegeten, maar lekker was anders. Gelukkig was verder wel alles te koop in dit ‘restaurant’. Zelfs de 2 jarige zoon van de eigenaar mocht wel even op onze schoot zitten voor 1 dollar. Je kan er natuurlijk niet vroeg genoeg mee beginnen, bietsen om geld.
We zaten opgesloten. De kakkerlak bij de deur versperde onze weg. Gelukkig kwam de vrouw van het hostel hem even weg halen met haar handen. Ik probeer niet te rillen, we zijn backpackers.
Een douche was ook bezet door een kakkerlak, dus ik gebruikte die andere. Het bleek een minder goede keuze toen ik iets voelde kriebelen terwijl ik onder de douche stond. WE ZIJN BACKPACKERS.
We gaan naar een pretpark met de scooters. Een verlaten waterpark. Jammer dat het water dat daar nu nog aanwezig is voor meer ziektes zou zorgen dan verkoeling, maar nog steeds is het een vette ervaring hier rond te lopen. We kozen ervoor de gehele ervaring mee te pakken van het inbreken in een verlaten pretpark. Niet alleen scheurden we met onze scooter langs de bewaking toen zij ons tegen probeerde te houden, maar ook klommen we over een hek met punten die ons duidelijk door midden hadden kunnen spiesen. living on the edge.
Het pretpark zelf was een rare bedoeling, we waren niet de enige toeristen die hier heen kwamen. De glijbanen waren bedekt met bladeren en andere zooi die er in de jaren is gaan liggen.
Doordat Mitchel de dames even over het hek tilde stonden we zo weer buiten, we scheurden weer lang de bewaking en onze weg vervolgde.
We reden weer de sauna in die hier allesomvattend is. Ik denk dat ik na een tijdje mijn wimpers voelde zweten, maar het is lastig vast te stellen als je bakens in het zweet op een scooter zit.
Na zulke inspanning waren we toe aan een flinke maaltijd, maar het enige in wijde omgeving was een bakje noodles met lauw drinken dat we bij een gezin thuis konden eten. Niet voedzaam genoeg, dus het restaurant krijgt van mij geen vijf sterren. het uitzicht bij de wc daar in tegen was wel vijf sterren waard. Ik kon het niet laten eventjes rond te kijken in hun huis. Opvallend was het gemist van ramen en deuren waardoor je vanuit het gat in de muur naast de wc over een groot natuur gebed heen keek. Relaxt uitzicht wel als je daar even moet zitten.
We gingen de sauna weer in. Mitchel was in paniek. Paniek, paniek. Het soort van paniek dat grappig is om te zien bij zo’n beer van een vent als Mitchel. Hij was gestoken en wie was daar de reddende engel, zijn scooter maatje Marjolein. Ik heb hier bewijs van! Marjolein staat een wespensteek op Mitchel’s borst uit te zuigen terwijl hij moord en brand uit zijn ogen straalt. Marjolein niet vergeten, we zijn backpackers.
We pakten een onverwachte stop, want we wilde een stromende rivier in. We reden een ‘dorpje’ in. Definitie: 6 ‘ huizen’ een voetbalveld en een schooltje. Definitie: een dak staat gelijk aan een huis.
We gingen kijken bij de school. Onaangekondigd en brutaal liepen we binnen. We hebben ons netjes voorgesteld dus het zal wel oke zijn. Mijn eerste observatie was dat kinderen echt overal ter wereld gewoon hetzelfde zijn. Ik verstond deze kinderen niet, maar kan me voorstellen dat mijn klas precies zo zou reageren wanneer er een groep rare toeristen binnen zou wandelen. De kinderen deden stoer tegen elkaar en werden een beetje hyper. Nadat we een rondje hadden gemaakt door de school en ik had geconcludeerd dat de boeken wel aan vernieuwing toe waren, werden we ook weer weggestuurd.
Nog even langs het voetbalveldje. Hoe cool was het om te zien dat deze kinderen hun eigen doelpalen maken van bamboe, nou ik zal het je vertellen. Heel cool! Zo brutaal dat deze maximaal 8 jarigen met manchettes achterop hun te grote fiets uit bamboe doelpalen hakten.
We reden weer verder, nadat we hadden gedronken van het water dat inmiddels voor thee door kon gaan. Toen stopte de scooter van Olger er mee. Gaan we die man bellen, terwijl we duidelijk veel te ver van de stad af zijn, 1, 2, nee. We reden de dichtstbijzijnde ‘garage’ in en zoals verwacht kwam er een rokende vietnam even netjes alles weer maken. Wat een prachtig exemplaar was deze man. Hij voldoet aan al mijn verwachtingen. vet lang haar, zonder handen roken, smerige handen en niks te zeggen. Hij deed gewoon zijn werk, wees naar ons geld en stuurde ons weer op weg.
Even voor de duidelijkheid, als ik zeg: ‘garage’ of ‘restaurant’ of ‘hotel’, betekent dat de functie van het op palen gezette dakje waar zooi onder ligt.
We overnachtte in een hotel. Ik sliep alleen op de kamer met Jeneh. Wat is het heerlijk om weer even ongegeneerd naakt uit de badkamer te kunnen lopen, ik doe er nog net geen dansje bij.
Niet voldaan, maar nog erger NIET VOL verlieten we het ‘restaurant’. Er stond maar één optie op het menu. Gore noodles met discutabele vis. Niet dat ik het niet heb gegeten, maar lekker was anders. Gelukkig was verder wel alles te koop in dit ‘restaurant’. Zelfs de 2 jarige zoon van de eigenaar mocht wel even op onze schoot zitten voor 1 dollar. Je kan er natuurlijk niet vroeg genoeg mee beginnen, bietsen om geld.
Reacties
Een reactie posten